Ocena: 8,5
Plusy:
+ polska wersja językowa,
+ fajna fabuła,
+ wciągająca i zakręcona,
+ Cross Buy,
+ urozmaicona rozgrywka,
+ zabawne postacie,
+ przyjemna dla oka grafika,
+ idealna dla dzieci.
+ mało minusów!
Minusy:
- zbyt łatwa dla starszych graczy,
- chwilami jest schematyczna,
- potrafi być nudna,
- graficzny błąd ze znikającym głazem
Pamiętam jak kilka lat temu grałem na Playststion w Crash’a. Dla młodego chłopca była to świetna gra i od tamtej pory minęło sporo czasu zanim trafiłem na kolejną, godną uwagi platformówkę. Dla nieco starszych graczy, takie gry to powrót do lat dziecięcych i dobra odskocznia od „normalnych” gier, a dla młodszej grupy odbiorców kolorowa gra przy, której będą się świetnie bawić.
„Nazywam się Sly Cooper i jestem złodziejem… ” – tak na początku gry przedstawia nam się Sly. „Sly Cooper: Thieves in Time”, czyli po naszemu „Złodzieje w czasie” to czwarte dzieło z niegrzecznym szopem, tym razem od studia Sanzaru Games. Dla chętnych, a raczej dla tych, którzy nie mieli styczności z poprzednimi trzema częściami gry został zrobiony filmik, który ma za zadanie przybliżyć nam o co mniej więcej chodzi. Sam musiałem z niego skorzystać i przyznaję, że spełnił swoją rolę aż nadto. Był tak długi i zakręcony, że nie zdążyłem wszystkiego zapamiętać, ale to raczej plus niż minus, a nawet powód do sprawdzenia poprzednich części. No ale przejdźmy do konkretów!
Najnowszy Sly to dobre połączenie gry zręcznościowo-przygodowej z elementami skradanki. Tak bym to nazwał. Można było się spodziewać, że będziemy rozwalać przeciwników, zbierać monety, biegać, skakać i tak w kółko. Na szczęście nie zaśniecie przy tej grze z nudów, gwarantuję. Gra nie jest monotonna i jest bardzo urozmaicona pod względem wykonywanych misji. Tu na przykład mogę odnieść się do wspomnianego już Crash’a, któremu jednak tej różnorodności brakowało. Aby jeszcze bardziej rozgrywka nam się nie znudziła, Sly nie działa w pojedynkę. Są z nim przyjaciele, których możecie znać z poprzednich części, czyli silny hipopotam Murray oraz żółw Bentley.
Oznacza to, że daną misję możecie przechodzić wybraną przez siebie postacią. Jakby tego było mało to do Sly’a przyłączają się też inni bohaterowie, którymi również będzie można pograć. Każda postać charakteryzuje się innymi zdolnościami i przystosowaniem do wykonywanej misji. Szop Sly jest zwinny, więc może wspinać się po linach, daleko skakać czy kraść monety i inne przydatne rzeczy z sakiewki wrogów. Bentley to zółw-inteligencik, mózg całej ekipy specjalizujący się w komputerach i ładunkach wybuchowych, a hipopotam Murray to po prostu siłacz, który rozwali każdego kto stanie mu na drodze i potrafi on bardzo pozytywnie zaskoczyć swoimi innymi zdolnościami, których Wam nie zdradzę. Mogę tylko powiedzieć, że każdemu młodszemu graczowi jego wyczyny utkwią w pamięci na bardzo długo.
Monet nie zbieramy na darmo, bowiem możemy za nie wykupić różne umiejętności dla wybranej postaci, które mogą nam się przydać w wykonywaniu misji. W praktyce jednak okazuje się, że w ogóle nie wpływają lub wpływają minimalnie na rozgrywkę, ale dla dzieci, którym w końcu jest ta gra przeznaczona może to być fajny bajer i nawet tego nie zauważą.
No to polecimy trochę o wątku fabularnym. Oprócz kumpli na początku gry, Sly, który stara się nie zajmować swoim fachem ma nawet dziewczynę. Jest nią policjantka Carmelita Fox, która niegdyś ścigała go za jego postępki. Jak widać, przeciwieństwa się przyciągają. Idealne połączenie, prawda? Sly najwyraźniej musiał narzekać na monotonność ale nie w grze, a w życiu i wrócił do swojego zajęcia z trudniejszym niż zwykle celem do zrealizowania. Można powiedzieć, że Carmelita już nie jest jego dziewczyną. Zatrzymajmy się jeszcze przy powiązaniach rodzinnych… Sly musi ratować swoich przodków i w tym celu ciągle podróżuje w czasie, i znajduje się w innych epokach historycznych. Co do epok, należy wspomnieć, że twórcy gry działali w pewnym schemacie. Gdy znajdujemy się w danej epoce mamy do wyboru dwie opcje: albo zbieramy różne przedmioty i monety, albo „z buta” bierzemy się za przechodzenie misji. Gdy wybierzemy drugą opcję, zaczyna się schemat, czyli szukamy jednego z przodków, ratujemy go i pokonujemy bossa. Tyle.
Graficznie i dźwiękowo gra wypada bardzo dobrze. Oczywiście grafika nie jest jakaś mega realistyczna i dobrze, bo nawet taka nie powinna być. Wszystko prezentuje się bardzo ładnie, a świat jest kolorowy i bardzo przyjemny. Mam pewne zastrzeżenia w przypadku jednej sytuacji. Mianowicie, gdy Murray trzymał wielki głaz, były momenty, że nie było go widać. To taki drobny błąd, którego nie każdy zauważy. Ja zauważyłem, mój brat nie. W rzeczywistości w niczym on nie przeszkadza i jak widać – nie rzuca się w oczy. Dźwiękowo też jest bardzo dobrze. Nie napotkałem żadnych błędów podczas gry. W roli głównej od strony polskiego dubbingu pojawił się Jarosław Boberek ale usłyszymy też takie nazwiska jak Grzegorz Pawlak, Miłogost Reczek czy Jacek Kawalec. Nie można więc narzekać.
Sly Cooper: Złodzieje w czasie to gra, która została trafnie skierowana do dzieci. Dla przykładu, dla mnie gra była zdecydowanie zbyt prosta, przez co szybko stała się nudna, a dla mojego 12-letniego brata okazała się prawie strzałem w dziesiątkę. „Prawie” dlatego, że grał już w poważniejsze gry. Graczom powyżej tego poziomu wiekowego gra nie sprawi żadnego problemu. Podkreślam – gra jest naprawdę banalna. Jedynie namęczą się ci ambitni, którzy chcą ukończyć 100% gry, bo rzeczy do wyzbierania i odblokowania jest naprawdę sporo. Gra jest bardzo zabawna i niejeden dzieciak świetnie się przy niej ubawi, a reszta rodziny przy okazji też. Sposób przechodzenia misji, dużo minigierek, barwny świat i postacie – wszystko to sprawia, że będzie chętnie odpalanym tytułem w Waszych konsolach. Być może dobrze wkręci się też tym nieco starszym graczom, do których sam należę, więc z czystym sumieniem polecam ją po prostu wszystkim!
